Kurierek nr 50

męstwa jest przezwyciężeniem ludzkiej słabości, zwłaszcza lęku i strachu. Chrześcijanin musi pamiętać, że b a ć s i ę t r z e b a t y l k o z d r a d y C h r y s t u s a  z a  p a r ę  s r e b r n i k ó w

j a ł o w e g o   s p o k o j u(…) Na odcinku pracy zależnej stworzono specjalny model ludzi, zmuszonych do milczenia i do wydajnej pracy. Gdy ten ucisk wszystkich dostatecznie zmęczył, powstał zryw ku wolności, powstała Solidarność, która udowodniła, że do przebudowy społecznej i gospodarczej wcale nie trzeba zrywać z Bogiem. Módlmy się, byśmy byli wolni od leku, zastraszenia, ale przede wszystkim od żądzy odwetu i przemocy.

Ks. Jerzy Popiełuszko – Bydgoszcz, 19 października 84.

Ojczyzno ma,

Tyle razy we krwi skąpana,

Ach, ja wielka dziś Twoja rana,

Jakże długo cierpienie Twe trwa.

Tyle razy pragnęłaś wolności,

Tyle razy tłumił ją kat,

Ale zawsze czynił to obcy,

A dziś brata zabija brat.

Ref. Ojczyzno ma..

Biały orzeł znów skrępowany,

Krwawy łańcuch zwisa u szpon,

Lecz już wkrótce zostanie zerwany,

Do wolności uderzył dzwon.

Ref. Ojczyzno ma…

O, Królowo Polskiej Korony,

Wolność, pokój i miłość racz dać,

By ten naród boleśnie dręczony,

Odtąd wiernie przy Tobie trwał.

Ref. Ojczyzno ma…

O Matko ma, Tyś Królową polskiego narodu,

Tyś wolnością w czasie niewoli,

I nadzieją, gdy w sercu jej brak.

(pieśń nieznanego nam autora, śpiewana po każdej mszy św. za Ojczyznę w kościele św. Stanisława Kostki na Żoliborzu w Warszawie.

Późnym wieczorem, dnia 19 października 1984 r., wracając samochodem z posługi duszpasterskiej w Bydgoszczy, został zatrzymany przez trzech funkcjonariuszy MSW i uprowadzony ks. Jerzy POPIEŁUSZKO. Stało się to na szosie w Przysieku koło Torunia. Niemal cudem ocalał kierowca p. Waldemar Chrostowski, jako jedyny świadek bandyckiego porwania, ratując się ucieczką z pędzącego samochodu. Ciało ks. Jerzego Popiełuszki wyłowiła milicja w dniu 30 października 1984 roku ze sztucznego zbiornika wodnego na Wiśle koło Włocławka.

Jak twierdzi rodzina zamordowanego, ksiądz Jerzy był katowany przez swoich oprawców. Stwierdzono: złamanie szczęki, wybite zęby, rany na rękach oraz na twarzy.

Ks. Jerzy Aleksander Popiełuszko urodził się 14 września 1947 roku we wsi Okopy w parafii Suchowola na terenie Archidiecezji w Białymstoku. Jego rodzicami są Władysław i Marianna z domu Gniedziejko. W dwa dni po urodzeniu, 16 września został ochrzczony w parafialnym kościele pod wezw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła, a 17 czerwca 1956 – tam bierzmowany przez biskupa Suszyńskiego. Podczas bierzmowania wybrał sobie imię patrona Archidiecezji Wileńskiej „Kazimierz”. W latach 1954 – 1965 uczęszczał do Szkoły Podstawowej oraz Liceum Ogólnokształcącego w Suchowoli. Uzyskawszy tam świadectwo maturalne, zgłosił się 24 czerwca 1965 roku do Wyższego Seminarium Duchownego św. Jana Chrzciciela w Warszawie. W czasie studiów musiał odbyć dwuletnią służbę wojskową w specjalnej jednostce dla kleryków w Bartoszycach. Z tego okresu znany jest fakt mężnej postawy kleryka Jerzego, który nie pozwolił odebrać sobie medalika i różańca, za co był szykanowany przez tamtejsze władze wojskowe. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego dnia 28 maja 1972 roku. Ostatnim miejscem zamieszkania i pracy ks. Popiełuszki od 20 maja 1980 roku była parafia św. Stanisława Kostki w Warszawie na Żoliborzu, gdzie jako rezydent pomagał w pracy parafialnej i zajmował się duszpasterstwem specjalistycznym. Oddzielną kartą życia ks. Jerzego, która doprowadziła go do palmy męczeństwa, było jego bezkompromisowe zaangażowanie się w duszpasterstwo świata pracy, zarówno w okresie tworzenia się „Solidarności” jak i później, gdy trwał stan wojenny w Ojczyźnie. Był to początek kolejnej formy jego duszpasterstwa – duszpasterstwa, które zakończyło się męczeństwem.