ŻĄDAMY NATYCHMIASTOWEGO, RADYKALNEGO PRZESUNIĘCIA MATERIAŁÓW I ŚRODKÓW INWESTYCYJNYCH Z PRODUCKJI DLA PRODUKCJI NA PRODUKCJĘ DLA LUDZI. Mamy pełną świadomość, że odgórnie przeprowadzona operacja tego rodzaju, w warunkach faktycznie niezmienionego, centralistycznego systemu gospodarczego, jest jedynie posunięciem o charakterze łagodzącym, powstrzymującym pogorszenie się warunków życia. Dlatego stwierdzamy z całą mocą, że dla uzyskania trwałych, pozytywnych zmian w polskiej gospodarce konieczna jest autentyczna reforma gospodarcza.
Ogólne założenia takiej reformy powinny opierać się na fundamentalnych zasadach gospodarki rynkowej, niezbędna jest demonopolizacja gospodarki, likwidacja gałęziowo-branżowej biurokracji gospodarczej i zmiana zasad doboru kadr kierowniczych. Konieczne jest rzeczywiste równouprawnienie wszystkich sektorów w gospodarce oraz poddanie sektora państwowego kontroli samorządowej.
Tak pomyślanej reformie towarzyszyć powinno ustalenie jasnych i prostych zasad tworzenia, podziału i likwidacji jednostek gospodarczych, likwidacja monopolu bankowego, stworzenie podstaw instytucjonalnych rynku kapitałowego.
NIE ZGADZAMY SIĘ NA POKRYWANIE PRZEZ SPOŁECZEŃSTWO KOSZTÓW NIERACJONALNOSCI SYSTEMU GOSPODARCZEGO. Można akceptować wyrzeczenia tylko wtedy, gdy towarzyszy im perspektywa lepszej przyszłości. Tej perspektywy obecnie nie ma. Nie inflacja bez reformy, ale właśnie reforma rynkowa mogłaby po pewnym czasie powstrzymać spadek poziomu życia oraz degradację zasobów materialnych i środowiska naturalnego kraju. Istnienie rynku umożliwiłoby wyzwolenie przedsiębiorczości i inicjatyw, stworzyłoby szanse zmian strukturalnych dzięki rozwojowi prężnych, produkujących na potrzeby konsumpcji przedsiębiorstw samorządowych, spółdzielczych i prywatnych, co w efekcie pozwoliłoby też na racjonalną modernizację przemysłu ciężkiego.Sprawa programu głębokiej reformy gospodarczej wymaga szerokiej dyskusji społecznej. NSZZ „Solidarność” w najbliższym czasie zajmie stanowisko w tej kwestii. Poczucie odpowiedzialności za kraj określa nasze działanie. Nie raz dawaliśmy dowody realizmu i woli samoograniczenia. Stwierdzamy, że w chwili obecnej odmowa realizacji prawa do pluralizmu idzie w parze z polityką marazmu i obniżenia poziomu życia. Nie ma na to zgody, musimy się bronić. Skuteczność naszej obrony zależy od wytworzenia się szerokiego ruchu na rzecz zmian w systemie gospodarczym i społeczno-politycznym. Zwracamy się do załóg, do samorządów, do społeczności lokalnych. W aktualnej sytuacji trzeba bronić naszych płac: podejmujcie przegląd siatki płac w zakładzie, obserwacje ruchu cen i spadku wartości płac. Przygotowujcie własne propozycje płacowe, demaskujcie płacowe i pozapłacowe przywileje aparatu władzy. Domagajcie się wprowadzenia dodatku drożyźnianego. Żądajcie przesunięcia środków inwestycyjnych na produkcję dla ludzi. Protestujcie przeciwko obarczaniu was kosztami polityki gospodarczej, prowadzącej donikąd. Żądajcie jej zmiany.Potrzeba teraz, może bardziej niż kiedykolwiek, poczucia solidarności. Przed nami trudne czasy.26 stycznia 1987 r.Tymczasowa Rada NSZZ „Solidarność” Tymczasowa Komisja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność”
Przewodniczący NSZZ „Solidarność” Lech Wałęsa
KOMUNIKAT TKK
W dniu 26 I 1987 odbyło się posiedzenie Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność”, poświęcone bieżącej sytuacji Związku i kraju.
1. Omówiono zagrożenia dla poziomu życia społeczeństwa, związane z obecną polityką władz w zakresie podwyżek cen i okresowego zamrożenia płac. Szczególne zaniepokojenie budzi, zamierzone przez władze, znanych, ukrytych podwyżek cen, w przypadku mięsa – zmiana asortymentu i gatunku wyrobów, a w przypadku nabiału – obniżenie jakości bez formalnej zmiany poziomu cen. Wspólnie z Przewodniczącym Związku Lechem Wałęsą i Tymczasową Radą NSZZ „Solidarność” wydano oświadczenie w sprawie cen i płac.
2. Program budownictwa mieszkaniowego w Polsce załamał się. Z roku na rok zmniejsza się ilość oddawanych mieszkań przy wciąż rosnących potrzebach, szczególnie młodego pokolenia. TKK rozważała możliwość rozwiązania tego problemu i zainicjowała prace nad społecznym programem mieszkaniowym oraz nad sposobami jego realizacji.Stanowisko NSZZ „Solidarność” przedstawione zostanie w oddzielnym dokumencie.
3. Pogarszająca się sytuacja społeczna i ekonomiczna wymaga zorganizowanych działań związkowych w zakładach pracy. TKK zwraca się do wszystkich ogniw związkowych o wymianę doświadczeń i przedstawienie własnych propozycji, dotyczących zakresu i form działania „Solidarności” w zakładach pracy w celu ich upowszechnienia.
4. W nawiązaniu do komunikatu Tymczasowej Rady NSZZ „Solidarność” w sprawie tworzenia funduszu interwencyjnego na pokrycie grzywien i innych strat materialnych, ponoszonych za działalność związkową, TKK zwraca się do struktur zakładowych, międzyzakładowych i regionalnych o zorganizowanie zbiórki pieniężnej na ten cel wśród członków i sympatyków „Solidarności”. Zwracamy się jednocześnie o szeroką akcję informowania opinii społecznej w kraju i zagranicą o tej nowej, niezwykle dotkliwej w polskich warunkach, formy represji.
5. TKK wyraża pełne poparcie dla akcji grupy prawników na rzecz przywrócenia pluralizmu związkowego w Polsce i apeluje o składanie podpisów pod petycją w tej sprawie.
26 stycznia 1987
Tymczasowa Komisja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność”
Regiony: Gdańsk, Małopolska, Mazowsze, Pomorze Zachodnie, Śląsko-Dąbrowski, Toruń-Bydgoszcz, Wielkopolska i Ziemia Łódzka