Kurierek nr 98

Od listopada 1986 r. podejmowane są starania o sądową rejestrację zakładowych organizacji „Solidarności”. Do chwili obecnej z wnioskami o rejestrację wystąpili pracownicy następujących zakładów: w listopadzie 1986 r. – Morskiej Stoczni Remontowej i Portu w Świnoujściu,w czerwcu 1987 r. – trzech zakładów toruńskich: „Elany”, „Marinotexu” i „Geofizyki” oraz Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego i Zakładów Mechanicznych „Ursus” w Warszawie, w sierpniu 1987 r. – Portu Szczecińskiego, „Predom-Polar” we Wrocławiu i Zakładów Koksochemicznych w Wałbrzychu.

We wrześniu 1987 r. pracownicy szczecińskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Ogólnego nr 3 i Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacji Miejskiej w Szczecinie.
Ponadto w sierpniu 1987 r. pracownicy Komunalnego Przedsiębiorstwa Robót Inżynieryjnych w Szczecinie wystąpili z wnioskiem o zarejestrowanie zakładowej organizacji związkowej „Jedność”.
Do 25 sierpnia 1987 r. zapadły orzeczenia sądów wojewódzkich, a następnie prawomocne wyroki Sądu Najwyższego, odmawiające rejestracji w sześciu przypadkach, zaś w pozostałych postępowanie sądowe nie zostało dotychczas zakończone.Sąd Najwyższy, odmawiając rejestracji stwierdził, że kieruje się wyłącznie postanowieniem art. 60 ust. 3 Ustawy o związkach zawodowych z dn. 8 października 1982 r. o brzemieniu: „w okresie, którego termin końcowy określi Rada Państwa, w zakładzie pracy działa jedna organizacja związkowa.

Jednocześnie Sąd Najwyższy orzekł, że polskie sądy nie są związane postanowieniami: Konwencji nr 87 MOP, art.22 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych oraz art. 8 Międzynarodowego Paktu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych. Przywołane wyżej konwencje i pakty, ratyfikowane przez Radę Państwa PRL i ogłoszone w Dzienniku Ustaw, w sposób jednoznaczny zapewniają pracownikom prawo do realizacji zasady pluralizmu związkowego.TKK NSZZ „Solidarność” i TR NSZZ „Solidarność” stoją na stanowisku, iż prawo do swobodnego zrzeszania się i działalności związkowej zagwarantowane zostało przez władze PRL zarówno poprzez ratyfikację wyżej wskazanych konwencji i paktów jak również przez art. 84 Konstytucji PRL oraz Porozumienia Sierpniowe. W tej sytuacji inicjatywa wymienionych zakładów pracy zasługuje na szczególne uznanie i wszechstronne poparcie. Tworzenie Komitetów Założycielskich „Solidarności” oraz podejmowanie starań o sądową rejestrację uznajemy za jeden z ważnych kierunków obecnej działalności NSZZ „Solidarność”.

15.09.1987

Przedstawiciele regionów:

Dolny Śląsk, -Tadeusz  Jedynak

Gdańsk, Małopolska, Mazowsze, Pomorze – Janusz Pałubicki Bogdan Borusewicz

Śląsko – Dąbrowski, Środkowo – Wschodni, Toru, Bydgoszcz, Wielkopolska, Ziemia Łódzka – Władysław Frasyniuk, Bogdan Lis, Józef Pinior

Zmarł ks. Teofil Bogucki. Był jednym z pierwszych kapłanów, którzy otworzyli bramy Kościoła dla niezależnej działalności. Począwszy od 1980 r. z energią i determinacją popierał NSZZ „Solidarność”. Szczególne zasługi położył w okresie po 13 grudnia 1981 r., gdy nie zważając na niebezpieczeństwa organizował Msze za Ojczyznę, a także wiele innych przedsięwzięć, podtrzymujących na duchu tych wszystkich, którzy nie opuścili rąk, którzy walczyli i walczą dalej o ideały Sierpnia. Pod Jego opieką działał aż do męczeńskiej śmierci ks. Jerzy Popiełuszko. Śmierć ks. Teofila Buguckiego okryła żałobą cały NSZZ „Solidarność”
15.09.1987

Tymczasowa Komisja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność” -Zbigniew Bujak

Przedstawiciele regionów:

Dolny Śląsk, -Tadeusz  Jedynak

Gdańsk, Małopolska, Mazowsze, Pomorze – Janusz Pałubicki Bogdan Borusewicz

Śląsko – Dąbrowski, Środkowo – Wschodni, Toru, Bydgoszcz, Wielkopolska, Ziemia Łódzka – Władysław Frasyniuk, Bogdan Lis, Józef Pinior